โลกนี้อยู่ยากขึ้นทุกที
อาทิตย์ที่ผ่านมา มีความเปลี่ยนแปลงทางภูมิรัฐศาสตร์โลกหลายอย่าง.
แต่เรื่องสำคัญที่สุดน่าจะคือประธานาธิบดีปูตินไปเยือนเกาหลีเหนือและเวียดนาม ผมขอเก็บความจากการวิเคราะห์หลายๆ แหล่งมาให้อ่าน.
ปูตินไปเยือนเกาหลีเหนือทำไม? เพื่อขออาวุธหรือ? หามิได้!
นี่คือการเปลี่ยนเกม (game changer) ต่างหาก.
นี่ก็คือการเดินทางของขงเบ้งไปกังตั๋งเมื่อ 1,800 ปีก่อน ผนึกกำลังซุนกวนเพื่อรบกับโจโฉ.
หลังจากสหภาพโซเวียตล่มสลาย สหรัฐฯก็ไม่ค่อยให้ค่ารัสเซียเท่าไร.
ตอนที่กอร์บาชอฟเปิดไฟเขียวให้รวมประเทศเยอรมนีในปี 1990 นั้น สหรัฐฯสัญญากับรัสเซียว่า NATO จะไม่รุกคืบไปทางตะวันออก "แม้แต่นิ้วเดียว."
แต่เห็นชัดว่าสหรัฐฯไม่รักษาสัญญา สงครามยูเครนเกิดขึ้นมาก็เพราะเหตุนี้.
รัสเซียรู้สึกว่าถูกโลกตะวันตกหักหลัง.
การไปเยือนเกาหลีเหนือและเวียดนามก็คือการส่งสัญญาณว่า ความสัมพันธ์กับตะวันตกจบลงแล้ว "เลิกแล้วค่ะ หนูเลิกกับเขาแล้วค่ะ."
ต่อไปนี้รัสเซียจะผนึกกำลังทางแปซิฟิก พื้นที่ที่สหรัฐฯเป็นใหญ่.
รัสเซียเซ็นสัญญากับเกาหลีเหนือ ข้อผูกพันหลักคือ หากใครถล่มเกาหลีเหนือ ก็เท่ากับถล่มรัสเซีย.
แปลว่าเกาหลีเหนือจะพัฒนา
ทุกด้านต่อไป และนี่จะเป็นอันตรายต่อเกาหลีใต้และญี่ปุ่น.
ปูตินรับประกันว่าต่อไปนี้
ชาวเกาหลีเหนือจะไม่อดอยาก เพราะเกาหลีเหนือลงเงินไปกับโครงการอาวุธมหาศาล
จนประชาชนอดอยาก.
อีกจุดหนึ่งที่น่าสนใจคือ หลายประเทศทางเอเชียและเอเชียอาคเนย์เริ่มสนใจสมัครเป็นสมาชิก BRICS รวมทั้งไทย.
ปีนี้รัสเซียจะเป็นเจ้าภาพ BRICS.
เกมกำลังเปลี่ยน.
ก็มาถึงเหตุการณ์ล่าสุด
ระเบิดบนหาดทรายที่ไครเมีย
ฆ่าพลเรือนไปสี่คน เป็นเด็ก
สองคน บาดเจ็บ 150 คน.
Sergey Lavrov รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศรัสเซียบอกว่า "สหรัฐฯรับผิดชอบการสังหารหมู่ครั้งนี้ การยิงระเบิดเป็นการโปรแกรมโดยเจ้าหน้าที่สหรัฐฯ."
และบอกว่าจะตอบโต้.
พูดง่ายๆ คือใช้อาวุธสหรัฐฯ
ใช้เทคโนโลยีสหรัฐฯ แม้ว่า
คนกดปุ่มคือยูเครน.
มีการวิเคราะห์ว่านี่อาจเป็นกับดัก สหรัฐฯต้องการให้รัสเซียตอบโต้ จะได้มีเรื่องให้ NATO เล่นต่อ.
สำหรับปูติน ยุทธศาสตร์ที่ดีที่สุดคือเอาอย่างสุมาอี้ ไม่ต้องทำอะไร เอาชนะสงครามยูเครนก่อน
ซึ่งเขาให้สัมภาษณ์วันก่อนว่า
ทุกอย่างจะจบในฤดูใบไม้ผลิ
ปีหน้า.
แต่การที่มีพลเรือนรัสเซียตาย ทำให้คนรัสเซียโกรธแค้น
มันก็เหมือนอิสราเอลถล่มสถานทูตอิหร่านเมื่อไม่นานมานี้.
ก็เฝ้าดูกันต่อไปว่าหมากต่อไปเป็นอะไร.
โลกนี้อยู่ยากขึ้นทุกที.
โดย...วินทร์ เลียววาริณ
