พลิกชีวิตสาวออฟฟิศ หันหน้าสู่ยอดภูปั้น “ร้านกาแฟ มะลิลา คาเฟ่” บนถนนลอยฟ้า
หลายๆที่เคยขับรถผ่านถนนลอยฟ้ากลางขุนเขา แถวๆถนนย่านหล่มสักตัดออกไปวังสะพุง หรือที่นักเดินทางใช้บริการเป็นประจำสาย 1016 “เส้นหล่มสัก-ภูหลวง” ตัดผ่านออกมายังอำเภอวังสะพุง เพื่อไปสู่จุดหมายที่อ.เมือง จ.เลย บอกเลยเป็นถนนเส้นที่สวยงาม เหมาะสำหรับนักผจญภัยที่ชอบธรรมชาติ ทิวทัศน์ สองข้างทางที่งดงาม นั่งดูภูเขาสลับซักซ้อนสุดลูกหู ลูกตา
ยิ่งใครที่ได้เดินทางช่วงหน้าหนาว จะได้สัมผัสทะเลหมอกยามเช้า ท่ามกลางอากาศเย็นสบายและชมพระทิตย์ตก ดั่งเฉกเช่นในฉากละคร ถ้าสังเกตจุดชมวิวที่สวยงามข้างริมทางจะมี “ร้านมะลิลา คาเฟ่” หลายๆคนสงสัย เป็นร้านใครใจกล้า มาเปิดบนยอดภู แต่บอกเลยว่า ร้านนี้ตกแต่งสวยงาม น่านั่งพักผ่อน
มีนักท่องเที่ยวมาแวะพักผ่อนกันมากมาย เจอแม่ค้า ที่กำลังนั่งรอบริการลูกค้า ทั้งน้ำปั่น กาแฟคั่วสดๆ สายพันธุ์โรบัสต้า สั่งมาจากภูหลวง และนาแห้ว จ.เลย กลิ่นหอมชวนดื่ม สำหรับคอกาแฟ ถ้าได้มาลิ้มรองรสชาติสักแก้ว จะยกนิ้วให้ถึงความอร่อย หอม นุ่น ทั้งกาแฟร้อน หรือเย็น แก้กระหาย แถมนั่งชมวิวสวยๆแบบ 360 องศา ส่วนราคากาแฟแสนถูกแค่ 50-60 บาทต่อแก้ว แต่ได้ชมวิวหลักล้าน
แม่ค้าคนสวย บริการดี ร้านกาแฟ “มะลิลา คาเฟ่”แห่งนี้ เจ้าของ คุณมะลิวัลย์ สาลีแก้ว เป็นลูกหลานอีสาน แถวนาวัง จ.หนองบัวลำภู อดีตเคยทำงานบริษัท ไอบีซี แผนกเจ้าหน้าที่โปรแกรมฯ สมัยที่กำลังรุ่งโรจน์เชื่อว่าหลายๆคน เคยเป็นสมาชิกเคเบิ้ลทีวียุคบุกเบิก ดูหนังดัง กีฬาดีๆกันมาบ้างแล้ว
มะลิวัลย์ เล่าว่า จากนั้นบริษัทรวมกิจการ ได้ย้ายมาทำที่อาคารทิปโก้อยู่พักใหญ่ แล้วมาทำงานค่ายบริษัทมือชื่อดัง ได้ลาออกมาได้เงินมาก้อนหนึ่ง เพื่อนำมาลงทุนในอาชีพที่อิสระ ซึ่งช่วงที่ลาออกจากงานเอกชน เคยรับเงินเดือนค่อนข้างดี แต่ค่าครองชีพในการดำเนินชีวิตในเมืองกรุงค่อนข้างสูง จึงตัดสินใจอยากมีธุรกิจเป็นของตนเอง
จึงน้ำเงินก้อนที่เก็บหอม รอมริบมาลงทุนทำร้านกาแฟ “มะลิลา” บนถนนลอยฟ้า เนื่องจากมองว่าทำเลดี ตั้งอยู่ท่ามกลางขุนเขา เชื่อว่าโลเกชั่นแบบนี้น่าจะเหมาะสำหรับเปิดร้านกาแฟมาก เพราะว่ารอบๆยังไม่มีค่ายไหน มาเปิดร้านเลย แต่ถ้าเปิดขายกาแฟอย่างเดียว คงไม่พอ น่าจะมีอาหารควบคู่ไปด้วย เพื่อไว้บริการนักเดินทางในยามที่เดินทางไกลมาเกิดความหิว
ซึ่งปัจจุบันถนนเส้นนี้เริ่มมีคนสัญจรกันอย่างต่อเนื่อง ในอนาคตมีแผนจะปรับพื้นที่รอบๆร้าน ทำสถานที่กางเต้นท์ สำหรับบริการนักเดินทาง ที่อยากมาพักผ่อนช่วงวันหยุด ขณะเดียวอาจมีสินค้าชุมชนของชาวบ้านมาฝากขายที่ร้านด้วย เพื่อบริการนักท่องเที่ยวได้หลากหลายมากขึ้น
“โดยส่วนตัวเป็นที่ชอบอยู่คนเดียว ใช้ชีวิตเรียบง่าย ชอบธรรมชาติ จึงไม่ค่อยจะเบื่อที่มาใช้ชีวิตทำธุรกิจอยู่บนภูคนเดียว เชื่อว่าใครที่ได้มาสัมผัสที่ร้านแล้ว อาจบอกต่อกันไปแบบปากต่อปาก ซึ่งการทำร้านกาแฟต้องใช้เวลาสักระยะหนึ่ง อย่างน้อยร้านเป็นของเราเอง ถ้ารู้จักขยัน รู้จักเก็บ เงินทองได้ไม่รั่วไหลไปไหน ประกอบกับ โดยส่วนตัวเป็นคนที่ชอบทำบุญ มีเงินจะไปเข้าวัด ทำบุญแถววัดภูถ้วยทองอย่างต่อเนื่อง” มะลิวัลย์ กล่าว
ยุคนี้การหางาน สร้างอาชีพ ของแต่ละคนจะต่างกัน ถ้ามีความมุ่งมั่นในสิ่งที่รัก และมีความอดทน ขยัน รู้จักออม สามารถก่อร่างสร้างฐานธุรกิจเป็นของตนเองได้ไม่อยาก ขอเพียงว่าจะต้องค้นหาตัวเองชอบแบบไหน อย่าทำธุรกิจแบบแฟชั่น มาเร็วไปเร็ว ธุรกิจอาหาร ร้านกาแฟ อยู่ที่โลเกชั่นที่ดี สร้างโปรดักส์ดี บริการเยี่ยม ย่อมนำชัยในชีวิต
นี่คือ มันสมอง สองมือของ “มะลิวัลย์” ผู้หญิงร่างเล็ก แต่คิดเป็น ทำเป็น
