เรื่องและภาพ โดย denprayoon

Loading...

ปากกินของต่างๆ เพื่อไปหล่อเลี้ยงร่างกาย ปากที่พูดก็ควรเอื้อนเอ่ยด้วยการถนอมจิตใจตนและคนอื่นด้วย ..     เราปรารถนาช่วงชีวิตที่ล่องลอย แต่เราก็ยินยอมให้หลายสิ่งอย่างมากดทับ ..     เศร้าก็โอย เหงาก็โอย สุขก็ยังโอย ต่อไปคงเหมือนดอกไม้โรย ไม่มีเกษร ..  
หลายครั้งที่หลายๆ คนโยนความทุกข์เศร้าไปให้คนอื่นร่วมแบกรับ ขณะที่หลายๆ คนเหล่านั้นไม่เคยคิดเผื่อแผ่คนอื่นเมื่อยามตนดื่มด่ำและเสพซึ้งซึ่งความสุขเลยสักครั้ง ..
ไปด้วยกันไม่ได้ หรือ ไม่ไปด้วยกัน ..

แน่ใจแล้วหรือว่าเราเป็นคนดีเมื่อได้พูดเรื่องความชั่วของคนอื่น ..
แน่ใจแล้วหรือว่าเรื่องที่ได้ยินถูกต้องและเป็นจริงทุกอย่างเพียงเพราะคนพูดรู้จักกับเรา ..  
คนมีปากเดียวให้พูด แต่หูมีสองข้างไว้ให้ตรองฟัง ..  
เราไม่ค่อยอยากรู้ที่เหตุ แค่ฟังที่ผลก็ด่วนตัดสินไปล่วงหน้าไกลเสียแล้ว ..  
ตรองความคิด พินิจความรู้สึก หายใจให้ลึกขึ้น ..  
ตัวตนของตนจะค่อยๆ ชัดขึ้นเป็นเงาทาบติดตลอดไป